sanglotir

LvP

v. n.

a. 'sangloter'

b. 'avoir le hoquet'

Rn 5:154a [sanglotar ]; Lv 7:466a; 7:466a [sanglotir; sanglotar : Rn ‑ar à corr. en ‑ir ]

FEW 11:646b [ѕɪ̆ɴɢᴜ̆ʟᴛᴜѕ]. – Stichel 74.